Misje Zakonu Braci Mniejszych

Chciałabym dzisiaj podzilić się z wami czymś ważnym.

Kiedy człowiek poznaje swoją drugą połówkę w jego głowie zaczynają tworzyć się marzenia
związane ze wspólnym życiem, mieszkaniem, ślubem, założeniem rodziny i starzeniu się we dwoje.

Nie zawsze jednak wszystko tak kolorowo wygląda.
Każdy z nas ma wady i zalety - nie ma na świecie człowiek o nieskazitelnym bycie.
Jednak każdy bez wyjątku w życiu musi przenieść jakiś krzyż- większy, czy mniejszy, ale jednak jest.
W rezultacie są dwa wyjścia :

Pierwsze:  Stanąć w miejscu jak ta gliniana doniczka, która będzie tylko stała i nikt nie zwróci na nią uwagi.

Drugie : Wziąć ten krzyż na ramiona, podnieść się i iść do przodu, aby móc pod koniec swojej ziemskiej wędrówki
przejść na drugą , lepszą stronę- i stać się jak glinana doniczka wyciągnieta z pieca, która bije blaskiem porcelany.

Wszystko co dzieje się w naszym życiu bez wyjątku zależy tylko i wyłącznie od nas samych - z pomocą Bożą jednak
możemy podnieść się z upadku, dźwignąć głowę do góry i powiedzieć z czystym sumieniem _ DAM RADĘ!
Ja osobiście w ostatnim czasie wybrałam opcję drugą. Postanowiłam dać sobie szansę, zamknąć za sobą pewien etap w życiu
i stać się jak ta doniczka z pieca, świecąca porcelaną.
Moja nowa droga będzie polegała na dawaniu swojej bezgranicznej miłości komuś, kogo w ogóle nie znam.

Jednego jest jednak pewne - ta droga dzęki Bożej miłości i pomocy będzię PIĘKNA !

< Miarą miłości  jest miłość bez miary>